W programie koncertu znajdują się zapomniane i na nowo odkrywane polonezy polskich kompozytorów z przełomu XVIII i XIX w. oraz sonata Christlieba Siegmunda Bindera (1723-1789), którego twórczość również należy do niedawno odkrytej. Kompozytor ten całe życie związany był z dworem Augusta III Sasa - króla Polski, który równocześnie jako Fryderyk August II był elektorem saskim oraz jego wnuka Fryderyka Augusta III. Temu ostatniemu dedykował Binder niektóre swoje utwory. Był on jednym z najważniejszych prekursorów nowej estetyki muzycznej, która narodziła się w XVIII w. i doprowadziła do utrwalenia się stylu klasycznego. Wg Richarda Engländera: „Binder miał w drezdeńskim kręgu taką pozycję jaką C.Ph.E. Bach w Berlinie”. Program koncertu spaja muzykę wykonywaną na dworach: warszawskim i drezdeńskim – poprzez niezwykle popularny w Niemczech – polonez oraz twórczość Bindera, która łączy te dwa ośrodki.

Program koncertu obrazuje ukryty w formach i rytmach temperament muzyki hiszpańskiej i włoskiej. Rozpoczyna się pieśniami hiszpańskimi z przełomu renesansu i baroku, odkrytymi niedawno przez zespół „Finesis Trio” w Bibliotece Katalońskiej w Barcelonie. Szczególnie interesującym brzmieniowo i równie rzadko wykonywanym utworem jest osobliwa kantata hiszpańska G.F. Händla „No se emenderá jamás”, napisana na bardzo oryginalny, jak na owe czasy skład – sopran, gitarę oraz basso continuo. Ekspresyjne i wirtuozowskie Fandango oraz Chaconne – tańczone początkowo w Hiszpanii przy dźwiękach kastanietów, przedstawiają różnorodne aspekty muzyki. Ciekawostką repertuarową jest także jedna z sześciu sonat T. Giordaniego napisana na gitarę i basso continuo – niezwykle nastrojowy, a zarazem energetyczny utwór. Krótkie pieśni Seguidillas Boleras F. Sora o zabarwieniu humorystycznym i groteskowym poruszają także poważną tematykę.

Program koncertu skupia się wokół epoki baroku oraz następującej po niej nowej estetyce muzycznej. Idee Galant, rokoko, Empfindsamkeit, Sturm und Drang przenikają się wzajemnie tworząc stylistyczny pluralizm, tak bardzo różnorodny, a zarazem syntetyczny. Ta wspaniała podróż po wielokulturowej Europie prowadzi od włoskiej ekspresji i swobody, poprzez wyrafinowany i wdzięczny styl francuski oraz hiszpański temperament, w swej najczystszej formie objawia się w niemieckiej muzyce, zwieńczonej w genialnej twórczości J.S. Bacha oraz nowej stylistyce, której najważniejszym prekursorem był C.Ph.E. Bach.

Któż z nas nie zna „Czterech Pór Roku” Antonia Vivaldiego? Jest to do dziś najpopularniejsza i bardzo chętnie słuchana kompozycja tego twórcy, dzieło ponadczasowe. Cykl czterech koncertów uwielbiany pod każdą postacią, zostanie tym razem wykonany w nowatorskiej wersji na dwa instrumenty: skrzypce solo i klawesyn w roli orkiestry. Ta muzyka, będąca esencją włoskiego baroku, oczarowuje bogatą paletą muzycznych barw, pełną ekwilibrystycznych pochodów i emocji. Zachwyca nie tylko niezwykłą wirtuozerią, ale także zniewalającym kunsztem linii melodycznych oraz niebywałymi środkami wyrazu. Vivaldi jawi się jako doskonały „malarz natury”, bawiący się kolorami, kreujący terminologię muzyki programowej.

Program koncertu przybliży słuchaczom unikatowe sonaty Christlieba Siegmunda Bindera, zapomnianego przez minione dwieście lat drezdeńskiego kompozytora i instrumentalisty. Utwory te pełne są wyrazu, pasji, namiętności oraz niezwykłych wirtuozowskich „akrobacji”. Z jednej strony sięgają jeszcze do korzeni barokowych, z drugiej zaś prezentują elementy stylów przejściowych i klasycznego.Obecnie Binder uważany jest za jednego z najciekawszych kompozytorów drezdeńskich II połowy XVIII wieku, porównywany także do wybitnego twórcy – Carla Philippa Emanuela Bacha. Podczas koncertu wykonana zostanie również Sonata a-moll H. 85 wspomnianego już syna J.S. Bacha – wybitnego przedstawiciela stylów: galant, Sturm und Drang oraz Empfindsamkeit, jak również jego brata Johanna Christiana Bacha. Obie te osobowości artystyczne wytyczały nowe kierunki w muzyce i miały wielki wpływ na czołowych kompozytów późniejszych epok, między innymi na Ludwiga van Beethovena. Dlatego w programie koncertu nie zabraknie Sonaty D-dur op. 6 na cztery ręce, ostatniego z tzw. klasyków wiedeńskich, napisanej oryginalnie na klawesyn. Występuje w niej przerobiony przez kompozytora motyw „losu” z V Symfonii, tyle że w radosnym charakterze, co zwiastuje także tonacja utworu.

Pianoforte i klawesyn – „dwaj bracia”, podobni, a jakże inni… Kiedy koncertują razem, uzupełniają się, wymieniają barwami, dają efekt niezwykły. Program koncertu, na który składają się dzieła synów „wielkiego Bacha”: Carla Philippa Emanuela, Wilhelma Friedemanna i Johanna Christiana oraz drezdeńskiego kompozytora – Christlieba Siegmunda Bindera, ukazuje wzajemne przenikanie się – galant, rokoko, Empfindsamkeit, Sturm und Drang jak również stylu klasycznego – tworząc stylistyczny pluralizm i ukazując w sposób oryginalny „okres przejściowy” – pełen uniesień i zaskakujących zwrotów.

Johann Sebastian Bach – największy artysta okresu baroku – to właśnie jego dzieła znajdują się w programie koncertu. Ukazują one syntezę stylistyczną tego czasu w najgenialniejszej postaci. Muzyka ta odkrywa piękno i możliwości brzmieniowe klawesynu oraz violoncello piccolo, jak również namiastkę ducha tej magicznej epoki, którą cechowało niebywałe uwielbienie dla sztuki. Sonaty te – niezwykle ekspresyjne, przemawiają bogatymi środkami wyrazu i mocno oddziaływują na słuchaczy, za sprawą równoważących się partii instrumentalnych.

W programie koncertu znajduje się zapomniana i na nowo odkrywana muzyka polskich twórców drugiej połowy XVIII i pierwszej XIX wieku. Królować będzie POLONEZ, jeden z najważniejszych polskich tańców narodowych. Usłyszeć go można w ciekawej obsadzie na sopran i klawesyn oraz klawesyn solo w twórczości Józefa Kozłowskiego, Antoniego Leopolda, jak również Michała Kleofasa Ogińskiego, który obok tanecznych miniatur komponował także pieśni i romanse. Są one niezwykle interesującym działem w jego twórczości. Napisane zostały do tekstów francuskich i włoskich, w tym programie wykonywane są między innymi w polskich tłumaczeniach, których autorką jest Wisława Szymborska. Perełkami repertuarowymi są także Dumka z opery „Kalmora czyli Prawo ojcowskie Amerykanów” Karola Kurpińskiego, arie Józefa Elsnera dedykowane Giuseppinie Mostowskiej oraz fragmenty mszy Józefa Kozłowskiego napisane na okoliczność śmierci króla Polski Stanisława Augusta Poniatowskiego.

Krzyż, znany już w starożytności, w swojej bardzo długiej historii doświadczał rozmaitych przeżyć i ma bardzo wiele znaczeń. Jest między innymi symbolem ducha i materii, odkupienia, Bożej opieki, ofiary, męki, męczeństwa narodowego, pokory, skruchy, czterech stron świata. Może oznaczać za każdym razem coś innego nie tylko dla ludzi różnych wyznań, ale i ludzi tej samej wiary. Program koncertu zatytułowanego „Moc Krzyża” oscyluje wokół najistotniejszych chrześcijańskich motywów, które przedstawione są w dziełach sakralnych: wokalno-instrumentalnych oraz instrumentalnych. Posługując się barokową retoryką muzyczną kompozytorzy w bardzo sugestywny sposób przedstawili wydarzenia, między innymi z życia Chrystusa i jego matki. Ciekawym aspektem jest również podejście samych twórców do tematu wiary, który również wyraża się w ich dziełach.

Utwory wykonane podczas koncertu układają się w różnorodną mozaikę stylistyczną łącząc w sobie dzieła epoki baroku oraz współczesne. Przechodząc od włoskiej ekspresji i swobody, poprzez wyrafinowany i wdzięczny styl francuski epoki baroku, kiedy to porównania obu tych narodowości wzbudzały najwięcej emocji w związku z ich odwieczną rywalizacją, dotrzeć można do kolejnych epok. A w labiryncie XX i XXI wieku – mieszanka stylistyczna wykorzystująca neoklasyczną lekkość, błyskotliwość, przejrzyste i zróżnicowane brzmienie, ludyczność oraz elementy muzyki jazzowej. To wszystko ukazuje pełne możliwości brzmienia – fletu, skrzypiec oraz klawesynu.

Niezwykłe połączenie brzmień i muzycznych światów, które zawiera się w programie koncertu opartym na aranżacjach i improwizacjach, bazujących na twórczości kompozytorów różnych epok i stylów. Muzycy, w osobach klawesynistki i saksofonisty, inspirując się nawzajem, tworzą niepowtarzalny klimat, łącząc całość poprzez ciekawe instrumentarium oraz sięganie także do muzyki jazzowej między innymi w stylizacjach bluesa czy swingu.

Wiek XX w muzyce polskiej to okres niezwykle różnorodny, pełen eksperymentów, które mimo trudnej sytuacji politycznej, przyczyniającej się do zahamowania rozwoju wielu dziedzin, w tym muzyki, doprowadziły do powstania nowych technik i stylów. Inspiracje kompozytorów tamtego okresu miały różnorodne źródła. Z jednej strony czerpały z tradycji romantycznej, obrazów impresjonistycznych, czy folkloru, a z drugiej z ekspresjonizmu, próby łączenia nowoczesnych środków wyrazu z równowagą typową dla klasycyzmu, formułując w ten sposób styl neoklasyczny, bądź idąc w kierunku atonalności, która kompletnie przekreśliła porządek dźwięków. Muzyka XXI wieku przełamuje tradycyjne konwencje estetyczne w wielu wymiarach, w tym w melodii, rytmie czy progresji akordów. Dlatego też program tego koncertu jest niezwykle oryginalny, ponieważ łączy w sobie te wszystkie elementy w bardzo niecodziennym składzie instrumentalnym, a kompozytorzy, których utwory są tu zawarte, stanowią symbol polskiej kultury we współczesnym świecie muzycznym.